zaterdag 24 maart 2012

5. Lezing

Vandaag hebben we een hele interessante lezing bijgewoond. Het onderwerp was 'Medische hulpverlening te water en EHBO aan boord'. Een zeer nuttig onderwerp. Niet alleen voor 'vertrekkers', maar voor iedereen die regelmatig op wat groter open water vertoeft; de verplichte aanrijtijd voor ambulances geldt nu eenmaal alleen op land. Het is dus zaak dat je je aan boord zo lang mogelijk zelf kunt redden.
We hadden ons al maanden geleden voor deze lezing aangemeld; lang voordat we van onze eigen oversteek wisten. Toevallig dat dit onderwerp ons nu wel heel goed van pas komt.

de sprekers
Sprekers zijn o.a. een cardioloog, twee verpleegkundigen op de spoedeisende hulp en een anesthesist van het watersportziekenhuis uit Sneek. Mede dankzij mijn medische achtergrond zijn de meeste zaken wel bekend, maar het is toch altijd goed dat je kennis weer even opgefrist wordt. Opvallend trouwens dat er meerdere stellen aanwezig zijn die een grote tocht over de oceaan gaan ondernemen. De opkomst is met ruim 120 man erg hoog. Informatie over dit onderwerp lijkt dus zeker in een behoefte te voorzien.

Het is ons duidelijk geworden dat we ons niet 'overdreven' voorzichtig hoeven te voelen door voor ons vertrek eerst een APK bij dokter en tandarts uit te laten voeren. Integendeel, dat wordt zelfs zeer aangeraden. De inhoud van een goede verbanddoos wordt uitvoerig besproken en ook alle aanbevolen 'medicijnen op voorraad' passeren de revue. We hebben het over de minder vrijblijvende onderwerpen als verdrinking en onderkoeling en over de meeste levensreddende handelingen die je op een boot zou kunnen verrichten.

We moeten het met de boordarts van de Zeevonk nog wel even over de betablokkers hebben. Het lijkt geen overbodige luxe om die ook in de 'snoepdoos' mee te nemen! Zoals de cardioloog zei: alles waar '-lol' achterstaat, kan daarvoor dienen. Dat klinkt vrolijker dan dat het is...









woensdag 21 maart 2012

4. De Zeevonk

Wat voor een boot is die Zeevonk eigenlijk?
We hebben haar indertijd helpen bouwen en hebben daarna menig reisje meegemaakt; we kennen haar dus goed. Het is een heerlijk comfortabel schip om mee te varen. 
Door de variabele diepgang heeft ze een zeer veelzijdig vaargebied. Op weg van de bouwer naar de zeilmakerij hebben we zelfs met haar door Eernewoude gevaren, via het Pikmeer naar Grou. Wij zijn drooggevallen op de Wadden en zijn er mee naar Engeland geweest. We hebben met haar gezeild van Curacao naar Bonaire en van St. Maarten en St. Eustatius naar Saba. Zonder ons heeft ze ook ettelijke vakanties in ScandinaviĆ« doorgebracht. 

Acht jaar geleden is ze van Harlingen, via Engeland, Spanje, Portugal, Madeira en de Canarische Eilanden naar Barbados gezeild. De afgelopen jaren heeft ze alle eilanden tussen Curacao en Puorto Rico uitgebreid aangedaan. Dat ze oceaanwaardig is, heeft ze ondertussen wel bewezen.






  • Capaciteit 2-4 bemanningsleden, 12 gasten
  • Stahoogte 2.00 m in kajuit en rompen. Bedden 2 m en 2.10 m x70 cm/140 cm.
  • Constructie: foamsandwich epoxy volgens vacuummethode. 
        Dekken, kajuit en schotten met multiplex versterkt
  • Modernste en professionele navigatieapparatuur
  • ontwerper Kurt Hughes, Seattle, USA
  • casco M&M Boatbuilders Drachten 1999
  • afbouw Cat Zeiltochten Wad & Zee Drachten, Irnsum en Harlingen, 1999
  • schilderwerk Mast, Drachten
  • tewaterlating 16 juli 1999 te Drachten
  • schipper-eigenaars Henk en Joke Bijl - Cat Zeiltochten Wad & Zee v.o.f.








  • lengte overall inclusief boegspriet 15 m
  • lengte waterlijn 13.67 m, 45 voet
  • officiele lengte SI gemeten: 11.99 m
  • breedte 7.66 m
  • diepgang 0.70 m, met zwaard 1.70 m, roeren 1.35 m
  • hoogte masttop 20 m
  • waterverplaatsing 8500 kg,
  • met gasten en gevulde tanks ca 12000 kg
  • mast 17.20 m,  giek 5,5 m en boegspriet 2 m Proctor Breskens

  • vrijdag 16 maart 2012

    3. Gearriveerd op St. Maarten

    Het is de Zeevonk de vorige week eindelijk gelukt om in een weatherwindow van Tortula weg te komen. De wind van 15 knopen staat dit keer niet helemaal recht tegen en de golfhoogte varieert tussen de 1.90 en 2.10 m en is daarmee wat minder dan tijdens de voorgaande weken.
    's Ochtends vroeg om 6 uur vertrekken ze richting St. Maarten. Het wordt een hobbelige reis waarin nog wel een paar slagen gemaakt moeten worden. Dat neemt tijd, en pas de volgende morgen om 5 uur kunnen ze het anker laten zakken in Simpson Bay, St. Maarten. De laatste pleisterplaats voor de oversteek naar de Azoren is bereikt.

    Op hun blog lezen we dat de bemanning voortvarend te werk gaat. De bekende watersportwinkels worden bezocht en allerlei losse onderdelen worden ingeslagen.

    Budget Marine watersportwinkel St. Maarten

    Ook brengen ze de oude reserve genua naar de zeilmaker. Gelukkig kan het gescheurde achterlijk nog gerepareerd worden.

    Daarna volgt een bezoekje aan de watermaker expert. Hij zal het apparaat een grote beurt geven zodat we met een gerust hart de oceaan kunnen oversteken. Leuk detail: de monteur vaart omstreeks dezelfde tijd ook richting Europa. In geval van nood wil hij ons onderweg wel even komen helpen...

    de watermaker gedemonteerd
    Zelfs de twee diesel buitenboordmotoren ontkomen niet aan een servicebeurt. Gelukkig is er een bedrijfje dat de motoren kent en is gespecialiseerd in het merk.

    Als klap op de vuurpijl worden er offertes bij de diverse werven opgevraagd. Wat kost het om de catamaran op het droge te zetten en het onderwaterschip een grote beurt te (laten?) geven? Ik hoop van harte dat het niet te duur uitvalt, zodat we niet, zoals de vorige keer, zelf aan het werk gezet worden. Ik geef het je te doen: twee rompen van elk 13.70 m lang (dat is 4 x 13.70 = 54.80 m) centimeter voor centimeter van aangroei ontdoen. Het water is redelijk zout en daardoor drijf je omhoog; je duwt jezelf met het plamuurmes van de romp weg en zo, zonder veel houvast, worstel je de hele boot langs... Nog een geluk dat het water lekker warm is.

    met een plamuurmes de waterpokken te lijf
    Wat een energie en wat een voorbereidingen. De bemanning van de Zeevonk heeft er zin in!

    zaterdag 3 maart 2012

    2. Voorbereidingen

    Ik heb groen licht gekregen van de kapitein: ik kan inderdaad midden op de oceaan elke dag een stukje platte tekst naar zoonlief versturen. Hij zorgt er dan voor dat deze op de blog verschijnt. De levensvatbaarheid van de blog is dus verzekerd. Bij deze bombardeer ik mijzelf tot de 'media crew member' van de oversteek.
    Foto's en filmpjes kunnen niet verstuurd worden via de 'Sylpost', dus dat wordt na afloop (thuis) toevoegen. Maakt niet uit, dat komt later wel!

    De Zeevonk ligt momenteel nog verwaaid in Trellis Bay op Tortula (British Virgin Islands). Het weer zit tegen. De afgelopen week waaide er een oostenwind kracht 4-5 met golven van 2,70 m hoog. Om daar 100 mijl recht tegenin te hakken naar St. Maarten, is niet fijn. Dus maar hopen dat het gauw beter wordt.
    Trellis Bay op Tortola: midden boven
    St. Maarten is straks ons vertrekpunt. Daar moet de boot de komende tijd nagelopen worden. Watersportwinkels en -voorzieningen zijn er genoeg, dus dat is geen probleem. Alleen er eerst nog even zien te komen...
    De zeilen moeten nog voor controle en ter reparatie naar de zeilmaker. Maar ja, die heeft het momenteel toch te druk met de racejachten van de Heineken Regatta, dus dat moet even wachten. Ik hoop dat de supermarkt ruim inkoopt, want die krijgt er straks een grote klant bij!

    Zelf zijn we ook al bezig met de voorbereidingen.
    Zowel de heen- als de terugreis is geboekt. Heen met de KLM, terug met de ons onbekende nationale luchtvaartmaatschappij van Portugal: TAP. Vertrekken vanaf Horta op de Azoren, overstappen in Lissabon en vandaar naar Amsterdam. Even opletten: van TAP mogen we minder bagage meenemen dan van de KLM. Goed de koffers wegen dus.

    Wat nemen we mee: stapels post voor de Zeevonk natuurlijk, spelletjes, de IPad en vier weken kleding. Er is wel een wasmachine aan boord, maar ik weet niet of de watermaker die onderweg van voldoende water kan voorzien. Ik ga er dus maar vanuit dat we alleen kleine handwasjes kunnen doen.

    niet veel kleren nodig...
    Voor het eerste deel van de reis zal de kleding vooral bestaan uit shirtje, korte broek, zwembroek, bikini, zonnebril en heel veel zonnebrand. Hoe dichter we bij de Azoren komen, hoe kouder het wordt. Niet alleen de temperatuur van het water, maar ook de luchttemperatuur gaat aardig zakken. Vooral tijdens het wachtlopen 's nachts, is een trui, lange broek en zeilpak wel nodig. Dat wordt een gevarieerde kofferinhoud dus. Tel daarbij mijn zeillaarzen op, om mijn altijd koude voeten te verwarmen, en je komt al gauw tot een aardige hoeveelheid bagage.

    Ook een bezoek aan tandarts en huisarts staat op ons lijstje.
    We laten vooraf een APK-keuring van gebit en lijf uitvoeren zodat we problemen zoveel mogelijk kunnen voorkomen. Helemaal uitsluiten kan je dat natuurlijk nooit, maar dan heb je er in elk geval wel alles aan gedaan. Bijzondere medicijnen op recept om eventuele calamiteiten het hoofd te bieden, nemen we als ruimbagage mee. Net als zeeziektepleisters. Verder hebben we natuurlijk het geluk dat de kapitein tevens arts is, dus ik vertrouw erop dat hij zijn boordapotheek tijdig aanvult.

    Verder doen we ook nog wat aan onze conditie. Driemaal per week anderhalf uur naar de fitness. Lekker afbeulen om wat kracht en uithoudingsvermogen op te doen. Een boot met een lengte (incl. boegspriet) van 15 m, een breedte van 7.66 m, een mast van 20 m en een waterverplaatsing van circa 11.000 kg gaan we waarschijnlijk maar met een totale bemanning van vier man (van 55+) varen. Er zijn geen elektrische of hydraulische lieren aan boord: alles is handwerk dus. Spierballen zijn onontbeerlijk.