14. Laatste voorbereidingen

Om 9 uur zitten Joke en ik al in het bootje, op weg naar Marigot. We gaan de laatste verse levensmiddelen halen op de weekmarkt aan de Franse kant van het eiland.

We zijn net op tijd terug zodat Henk met datzelfde bootje een bezoek aan de tandarts kan brengen. Helaas, weer voor niets. De dame uit Venezuela houdt zich niet erg aan haar afspraken. Elke keer als hij voor zijn afspraak komt, heeft ze geen tijd, moet ze de kinderen naar school brengen, is ze het vergeten of heeft ze 'een spoedgeval' (een lekke band...). Morgenochtend om 9 uur kan Henk weer naar haar toe; de zoveelste en laatste poging.

Wat voor ons volgt, is het schoonwassen van het fruit en het stouwen van alle etenswaar. Door de boot verspreid worden 'netjes' opgehangen met daarin bananen, uien, mango's. We lijken onderhand wel op een varende groente- en fruitwinkel. Ongelooflijk dat wij dat allemaal moeten opeten. Het is zo veel, dat ik denk dat we er Australie ook wel mee kunnen halen. Joke beweert dat ze de hoeveelheden uitgerekend heeft: we zullen zien!

Het waait iets minder. Eindelijk kunnen we het grootzeil en de fok aanslaan. Henk gaat ook nog even de mast in, helemaal tot bovenaan, om de mast en de verstaging te controleren. Alles ziet er goed uit gelukkig.

We brengen een bezoekje aan de watersportwinkel en halen de genua op bij de zeilmaker. De dieseljerrycans worden weer een keer gevuld en zo wordt onze lijst met 'to do' dingen langzaam maar zeker korter. Je bent nooit klaar, maar op een gegeven moment moet je gewoon gaan... We zijn er aan toe ook; we willen nu wel weg.

's Avonds wordt er in het zeilerscafe nog even afscheid genomen van een aantal bekenden. Daarna gaan we uit eten in een klein tentje. De gastheer is een jonge, knappe, charmante vent uit Trinidad. Hij ontvangt ons zo volgens de boekjes dat ik vermoed dat hij een gedegen Hotelschool opleiding heeft gevolgd (Leeuwarden ha, ha, ha...?) en inderdaad, maar dan in Toronto. De ideale schoonzoon: Joke en ik willen hem allebei wel mee naar huis nemen...

Zeilen is geduld hebben en het juist moment afwachten. Helaas is nu na een aantal dagen van heel veel wind de verwachting dat hij helemaal inzakt. Dat is ook niet fijn want dat betekent 24/24 de motor aan en we kunnen geen onuitputtelijke voorraad diesel aan boord meenemen. Misschien is het verstandiger om nog even met vertrekken te wachten zodat we straks met de juiste wind uiteindelijk sneller ons doel bereiken. Wereldbekende weerguru 'Herb' is hier achter de bergen van het eiland slecht te ontvangen. Morgenochtend hebben we nog even contact met een andere weerdeskundige. Eerst maar eens horen wat hij te vertellen heeft; fingers crossed!


- Posted using BlogPress from my iPad