Einde deel 1 - verwijzing naar deel 2

Een filmpje van dit eerste deel van de reis kunt u hier zien: klik hier



Vanaf eind juni vervolgt de Zeevonk haar reis. Dan vertrekt zij vanaf de Azoren naar Nederland.

Ook de belevenissen tijdens het tweede deel van de reis zullen op een blog verschijnen.

Zie: sylpost2012-2.blogspot.com (er is een -2 achter 2012 gekomen)

Om door te schakelen naar het vervolg: klik hier

39. Horta

Hoewel we pas in de middag op Faial arriveren en we de klok dan ook nog een uur vooruit moeten zetten, blijft er toch nog wat tijd over om een indruk van de omgeving te krijgen.

De grootste trekpleister van het eiland is zonder twijfel de plaats Horta. Wereldberoemd onder oceaanzeilers. De plek waar je als zeiler geweest 'moet' zijn en waar je als eerste langskomt als je de Atlantische Oceaan van west naar oost oversteekt.

Traditie is, dat je een schildering van je boot op de kade achterlaat. Zou je dat niet doen, dan zou dat volgens de overlevering ongeluk brengen. Alle plekken op muren, voetpaden, meterkasten, benzinepompen langs de kade; alles waar verf ook maar enigszins op houdt, is bezet. Iedereen vindt dat prima. Het hoort bij Horta.

Het is een zeer internationale verzameling zeilboten die in de haven ligt. Sommige bootjeslui hebben, eenmaal zover gekomen, geen zin meer in het vervolg van de reis en blijven hier hangen. Geef ze eens ongelijk. Het is een mooi groen eiland met lieflijke heuvels, een gastvrije bevolking en een lekker klimaat. Bovendien schijnt het levensonderhoud niet duur te zijn. Wat wil je nog meer.

De drie bemanningsleden van de Zeevonk hebben grote behoefte aan een warme douche. Het toiletgebouw van de Marina is dan ook ons eerste doel. Voor twee euro krijgen we een zachte, witte handdoek en een stukje zeep en mogen we onbeperkt onder de hete straal staan. Wat een verademing!

Als je als zeiler op Horta bent, moet je ook zeker naar Cafe Sport. De plek waar alle zeilers elkaar ontmoeten en waar de sterke verhalen over tafel vliegen. Het cafe wordt al drie generaties door dezelfde familie gerund en geniet grote bekendheid over de hele wereld. Niet vanwege zijn afmetingen, want het is maar een klein optrekje dat volhangt met vlaggen van zeilverenigingen. Het is er warm, vol en zeer lawaaiig. Gelukkig hebben ze ook een terras buiten, waar het lekker toeven is.

Nadat we schoon gewassen zijn, weer lekker ruiken en een borrel hebben gehad in Cafe Sport, gaan we op zoek naar eten. We vinden een restaurant dat er vrij duur uitziet, maar dat naar onze begrippen niet is. De obers zijn allervriendelijkst, maar het wachten op de maaltijd duurt eeuwig. We hebben geen moed om verder te zoeken naar andere restaurants (en zoveel keus is er gek genoeg niet), dus blijven maar geduldig zitten.

Het is heel raar om 's nachts in een niet bewegende boot te slapen. Het is ook oorverdovend stil buiten.

Bob en ik staan alweer vroeg op om de koffers te pakken en naar het vliegveld te gaan. De bestelde taxichauffeur is keurig op tijd en helpt zelfs de koffers uit de rubberboot tillen. Op het vliegveld is het nog stil. Het is klein maar keurig verzorgd. Geen slurven of bussen maar gewoon over het beton naar het vliegtuig lopen. Langs de baan zie je de zeilbootjes richting Horta zeilen.

Het vliegtuig is een uur te laat, waarschijnlijk nog vanwege de staking, maar dat mag de pret niet drukken. In Lissabon brengen we ook heel wat tijd wachtend door. Alle winkeltjes op de luchthaven worden door ons uitgebreid bezocht. We krijgen een enorme dip en zitten in een restaurant bijna te slapen.

De vlucht naar Amsterdam verloopt voorspoedig. Wanneer we midden in de nacht in de bagagehal op Schiphol aankomen, valt onze mond open van verbazing. Het is er stervens druk met vakantiegangers.
Michiel en Alies staan al op ons te wachten en met ons vieren rijden we naar huis. Het is tegen half vier 's nachts als we eindelijk ons eigen bedje weer zien.

Wat een avontuur! We zouden het niet hebben willen missen. We moeten de gebeurtenissen in de afgelopen maand eerst eens goed laten bezinken. We geloven nog niet dat we de afstand op onderstaand plaatje echt hebben afgelegd: 2525 mijl over de oceaan! Wat een belevenis!

Lezers van de blog: wat leuk dat jullie zo massaal ons wel en wee gevolgd hebben! Het was erg fijn om midden op de oceaan te merken dat er zo geïnteresseerd meegeleefd werd.
Michiel: je bent een kanjer! Zonder jou was het bijhouden van de blog niet gelukt (en waren we niet op tijd thuisgekomen...). Bedankt voor alle tijd die je erin hebt gestoken.

Afgelegde route

Grotere kaart weergeven

38. Dag 19

*English below*

Het blijft tot een uur of zeven ‘s avonds waaien met een dikke windkracht 7. De golven zijn enorm. Ze rollen ons achterop en nu en dan komen ze boven het dak van de boot uit. En, het regent... We zitten de hele dag binnen met de deur dicht. We hadden ons wel een ander welkom op de Azoren gedacht. Iets met terrasjes en ijsjes, korte broeken en zonnebrillen.

Als de wind een beetje gaat liggen, wordt het langzaam ook droog. De deur kan weer open en we halen een frisse hap lucht. De golven vlakken wat af en dat belooft in elk geval een wat rustiger nacht.

De nacht wordt nog veel rustiger dan we van tevoren denken. Als de wind steeds meer wegvalt en de schipper de motoren wil starten, doen ze het niet...Het is wel heel toevallig dat ze allebei tegelijk weigeren. De drie technische mannen aan boord breken hun hoofd over de oorzaak. Van alles wordt geprobeerd maar het probleem wordt niet gevonden. Wel sterk dat Hitchhike Heidi hetzelfde euvel heeft. Dit is dikke pech, hele dikke pech, want de wind valt in de nacht helemaal weg. Uiteindelijk zeilen we met 0,7 knopen door de nacht... Nou ja, zeilen, dat is dus eigenlijk stilliggen. Frustrerend als je zo dichtbij je doel bent en je er niet kan komen. Na zonsopgang komt er gelukkig  weer wat wind. Er is dan nog een mijltje of 42 te gaan. De motoren worden weer getest, maar ze geven nog steeds niet thuis.

Van de Hitchhike Heidi horen we dat ze vannacht zijn aangevaren door een walvis. De boeg ging onder en de boot lag in een klap stil. Hun Aqua Gen, die voor de stroomvoorziening zorgt, is verdwenen. Achteraf is ons, gelukkig in mindere mate, waarschijnlijk hetzelfde overkomen. Wij varen vlakbij ze in de buurt en Henk en Joke hebben elk vannacht een ander soort klap dan normaal  gehoord.  Alsof de walvis misschien met zijn rug tegen ons heeft aangeschurkt. Had hij jeuk of wilde hij de propellor van de Hitchhike Heidi van zijn rug kwijt?

Om kwart voor twaalf hebben we voor het eerst land in zicht. Het zonnetje komt heel voorzichtig door, er zwemmen een paar dolfijnen rond de boot en gelukkig waait het nog steeds. Alleen maar positieve dingen.

Land in zicht! Vulkaan Pico in nevelen gehuld

Als ik buiten naar de contouren van Faial sta te kijken, heb ik lekkere koude handjes:  het is 16 graden in de wind. Als we er nog een dag langer over hadden gedaan, had ik de handschoenen tevoorschijn gehaald. We stormen met windkracht 6 op Horta af. Vulkaan Pico zit voor een groot deel in de wolken.

Hitchhike Heidi

Om 14.00 uur laveren we de haven in en om 14.15 uur liggen we voor anker. Vlak naast de Hitchhike Heidi: twee motorloze zeilboten bij elkaar...Champagne!

al zeilend voor anker

proost!

Afgelegde afstand na 23.20 uur: 105.6 nm

Totale afgelegde afstand: 2525 nm

Tijdstip van aankomst (UTC=Azoren tijd): 15.15 uur

ENGLISH:

Blog by Joke

Sunday, May 27, Day 19

Almost there... and then no wind during the night. And just then, our two outboards go on strike. So, no arrival in the early morning. We (all 3 men on board) try all sorts of things to no avail. Then the wind picks up again and we make good speed in the right direction.

As “Hitchhike Heidi” will need assistance upon arrival, we are in contact with them, by VHF. At 8 a.m. Volker tells me that the boat was hit during the night, by a whale! There was a bump, the bow went down, he fell from his bunk. The boat was at a complete standstill. Unfortunately they lost  their AquaGen, so they are without power and he asked me to relay his information on the Net. When I told (my) Henk about the whale, he said he had at one time during the night felt a strong bump, different from when a wave hit us. Well, actually, so had I, and I thought this must have been a whale but forgot about it because nothing happened.  The Azores are known for their whales.

Our ETA is around 2 p.m. as I write this, and just now (11.45 local time so 12.45 Azores) Henk says he sees land, Faial, now that the sun is out again and the clouds and rain have gone. It was cold this morning, 15 degrees Celsius only, so more clothes like fleece trousers and windbreakers...

For breakfast, since the generator was on anyway to have power for the engines, I made muffins and eggs, a warm breakfast to cheer us up. It worked.

We sailed in past the pier, immediately it was as if we were on a pond, so calm. Hitchhike Heidi anchored just ahead of us, some 3 minutes difference. We dropped anchor in 10 m depth, we feel great at achieving this together, the 5 of us!

Champagne...!!

Then off to customs and immigration, a long wait but friendly and professional. 

havenmeester/immigration

Here we met some of the sailors we had spoken to by radio or VHF. First impression of Horta is very nice, many sailors, everybody happy to be here. Customs asked us to anchor at a different spot, we are now too much in the way. Besides, it is going to blow again from Wednesday on. So, we asked Martin, the skipper of “Styrr” to assist with his dinghy, as his seemed to be the largest of the fleet. We heaved anchor, they pulled and Volker pushed on the other side. 

pushing and pulling (green STYRR left behind the Zeevonk)

We dropped anchor and went ashore to celebrate: Cafe Sport is top of the list. Then showers and dinner. Everywhere it was crowded, so we went to a Possada, ordered a table and were asked to wait 20 minutes at the bar. Nobody to get us a drink, we waited over an hour for our table.... and then another hour for our food. Yes, it was very tasty but we were so hungry and tired. Back on the boat we had internet and over 150 mails... welcome back to civilization!

Time of arrival at Horta (local time): 15.15 h

Distance last 23.20 hours: 105.6 nm

Total distance: 2525 nm

Average speed 5,5 knots

37. Dag 18

*English below*

We luisteren nog trouw elke dag naar het Atlantic Homerun Net. De andere Henk blijft geduldig het netje leiden, ook al komen er elke keer weer nieuwe schepen bij en wordt de oproeplijst steeds langer. Volker van de Hitchhike Heidi heeft vandaag minder goed nieuws. Hij heeft motorproblemen. Ook hij had gister en eergister weinig wind en toen hield net zijn motor ermee op. Tot onze verrassing ligt hij niet meer een mijl of 35 voor ons maar is hij ondertussen afgezakt tot dezelfde afstand achter ons. Afgelopen nacht hebben wij hem, zonder dat we het wisten, ingehaald. Een paar techneuten die ook naar het netje luisteren, geven hem direct allerlei tips om de storing op te lossen. Gelukkig is er nu weer genoeg wind om te zeilen, maar Volker maakt zich vooral zorgen over het aanlopen van de haven van Horta zonder werkende motor. Degenen die eerder arriveren, zeggen hem alle hulp toe. Dat stelt hem enigszins gerust. Nu komt de waarde van het netje weer naar voren.

Het is een onbewolkte, zonnige dag. Met de wind van achteren kunnen we heerlijk op het voordek in het zonnetje liggen. Een rustige, soepele deining wiegt ons bijna in slaap. We halen langzaam maar zeker een zeilboot in. Volgens de AIS is het de 'STYRR'. De hele dag varen we zij aan zij en komen we steeds dichter bij elkaar. Tegen donker zijn we nog maar een mijl van elkaar verwijderd. Het schip heeft een hele bijzondere opbouw: het heeft wat weg van de Ark van Noach. Joke maakt contact via de marifoon. Het zijn twee Zwitsers op een zware 85 tons tweemaster. Martin en zijn maat zijn ook op weg naar Horta en gaan vandaar via Gibraltar door naar de Middellandse Zee.

In de middag worden we dan eindelijk verrast door een mooie dolfijnenshow. Een stuk of vijftien volgroeide exemplaren maken er een heel spektakel van. Voor de boot, naast de boot, onder de boot; een enkeling maakt een sprong en landt met een buiklanding plat op het water. Het is heel moeilijk om ze op het goede moment te fotograferen of te filmen. Ze zijn zo verschrikkelijk snel en wendbaar. Het is een feest om naar ze te kijken.

Tijdens mijn wacht heb ik het voor het eerst echt koud. Toch nog te weinig dikke kleren  aangetrokken. De wind trekt aan en wanneer de wacht van Bob afloopt, (om een uur of 1's nachts) moet er actie worden ondernomen. We varen met wind achter, zonder fok, met grootzeil met rif en bulletalie. Ondertussen waait er tot 32 knopen wind (een dikke windkracht 7) en staat er een wilde zee. De mannen besluiten het grootzeil weg te halen omdat de boot door de golven opzij geduwd wordt en steeds wil gijpen. Helaas, dezelfde vervelende zeillat zit ze weer dwars. (Voor alle volledigheid: het is geen kort latje maar een lat van een meter of drie.) Hij is weer losgebroken en blokkeert nu ook het wagentje waarmee hij aan de mast zit. Het zeil laten zakken lukt dus niet zomaar. Henk en Bob hijsen zich in het pak en klimmen op het dak. Met brute kracht trekken ze het zeil uiteindelijk naar beneden. We gaan alleen op de fok verder. Daarmee maken we toch nog een snelheid van ruim 6 knopen, dus zo erg is dat niet.

Ik slaap heel slecht. Door al het gestommel op het dak ben ik over mijn slaap heen en de wilde zee helpt ook niet echt om rustig in slaap te vallen. 's Morgens waait het nog steeds heel hard. We kunnen niet buiten zitten. De zon schijnt wel, maar de wind is te koud en de bewegingen zijn te heftig. De zee laat ons niet zomaar gaan! Volgens het navigatieprogramma hebben we nog 20 uur voor de boeg. Dat komt heel goed uit, want dat betekent dat we morgen  bij zonsopkomst Horta zullen binnenvaren. Mooier kan je het niet treffen. Nog even een dagje zo volhouden dus. Dat gebruiken we dan maar om onderling foto's uit te wisselen en alvast wat in de koffers te rommelen.

Gevaren dagafstand in 24 uur: 139 nm

Positie na 24 uur: 38.00 N en 30.38 W

ENGLISH:

Blog by Joke

Saturday, May 26, Day 18

To celebrate our last 24 hours at sea (I mean, the NEXT 24 hours) I make chocolate chips cookies.

Although there is a lot of wind that started late last night, up to 32 knots, we are quite comfortable, the wind is from the back and the waves a 3 meter, but not steep. Before it got too dark to work on deck, Henk and Bob climbed on the cabin roof to take down the mainsail for 2 good reasons: again the batten was sticking out and the boat tended to gibe. Under just the jib we still made a good 6 knots, very pleasant during the night.

I made radio contact with a boat that was at 1 mile from us, the "Styrr", with 2 Swiss on board. We'll see them in Horta, we have quite a fleet to visit and hear their stories.

We expect to make Horta early Sunday morning, perfect timing. "Luna" will contact the authorities on arrival to assist "Hitchhike Heidi" after they have sailed in and anchored temporarily in the inner harbour. We as well will assist with our dinghy. HH's engine still does not work, despite technical advice from "Luna" and "Sogno d'Oro". I just listen and nod my approval.

Position at 12 UTC: 38.00 N and 30.38 W

Distance the last 24 hours: 139 nm

36. Dag 17

*English below*

Morgenochtend krijg je W wind en voordat je het weet zit je in cafe Sport

aan de borrel.

Je zult nog wel een rifje moeten zetten. Ik schat vlagen van 30 Kn 26-5 vanaf 00:00 UTC. Doe maar rustig aan anders kom je s nachts aan de 26e en dan mis je het mooie uitzicht op de Pico

succes

Onze schipperse  trekt haar hele trucendoos open om toch maar die ene vis te vangen. Het zal niet aan haar liggen als de oceaan langzaam wordt leeg gevist. Vandaag heeft ze weer een nieuwe opstelling  voor de vislijnen bedacht. Een korte lijn in het midden met daaraan een over het water springend blikje. Links en rechts daarvan een lange lijn met aas. De diepere gedachte erachter is dat het blinkende blikje de vis nieuwsgierig maakt. Vervolgens ziet hij geen aantrekkelijk hapje. Hij kijkt verdwaasd om zich heen en komt gelijk daarna, of links of rechts, een lijn met aas tegen en ... hap! Het is leuk bedacht, maar het werkt niet.

vislijn uitzetten

De yoghurt doet ook al niet wat de chefkok wil. Het dagelijkse yoghurt maken lukt niet meer zo goed als tevoren; het blijft dun en slap als karnemelk. Kreeg eerder de lagere luchttemperatuur de schuld, nu komt het waarschijnlijk door de vele bewegingen van de boot. De yoghurt zou stil moeten blijven staan. 'Cardanisch ophangen' is onze raad. Het broodbakken geeft ook zo zijn problemen.  Het gist dat we in St. Maarten hebben gekocht, begrijpt nog niet zo goed dat het dient om het brood te laten rijzen. We kijken het deeg zowat het bakblik uit, maar er gebeurt niet veel. Het is duidelijk geen 'Bakker Bart' kwaliteit. Het voordeel is wel dat we erg lang met een brood doen. Een boterhammetje hier staat gelijk aan vier boterhammetjes thuis.

Ruud is begonnen aan een pil van een boek genaamd 'The memoirs of Christopher Columbus'. Heel toepasselijk leesvoer met alleen maar water om je heen. Ik denk niet dat hij het voor Horta nog uit krijgt. Zelf ben ik bezig in 'Tropenkolder' van Marcel de Jong over het leven op Bonaire. Inderdaad, als vakantiebestemming heel leuk, maar om te wonen...

Er passeert ons een vrachtschip op niet al te grote afstand, dat niet op de AIS verschijnt. Dat verbaast ons. Gelukkig gebeurt het bij daglicht zodat we hem toch wel zien, maar het zet je wel aan het denken. Het is een bevestiging dat ook dit systeem niet feilloos werkt. We zien wel twee andere grote zeeschepen op het beeld voorbijschuiven, een daarvan zien we ook met het blote oog. Een groot vierkant containerschip met de elegante naam 'Lyric Poet'. De ander heet 'African Dahlia'. Prachtige namen voor hoekige kolossen. Daar is duidelijk iemand met fantasie aan te pas gekomen.

voorraad klokken

We zetten de klok weer een uur vooruit. Helaas krijgt de schipper die instructie even niet mee, want hij ligt te slapen. Verwarring alom. Wat is nou onze (scheeps-)tijd? Voor de schipper is de juiste tijd belangrijk voor zijn navigatieprogramma. De andere bemanningsleden hebben een andere prioriteit: eten en wachtlopen (en in die volgorde). In het donker is de gewone klok niet te zien en gebruiken we de tijd die op de magnetron (verlicht) staat aangegeven. Joke en ik liggen dubbel van het lachen als we bedenken dat voortaan in de navigatie lesboeken GMT niet meer voor 'Greenwich Mean Time' staat maar voor 'Gewone Magnetron Tijd'. De mannen kunnen onze humor niet zo begrijpen...

Onze vlucht van vrijdag halen we niet meer. Daar hadden we al enigszins rekening mee gehouden door de zaterdag, zondag en maandag als uitloop te reserveren. Helaas, en wie had dat van tevoren kunnen bedenken, besluiten de Portugese luchtverkeersleiders juist dit weekend te gaan staken. Omdat wij geen internet en geen telefoonverbinding, maar alleen radio aan boord hebben, wordt het thuisfront aan het werk gezet. Het blijkt dat de beschikbaarheid van vliegtuigstoelen richting Amsterdam net zo snel afneemt als de prijzen stijgen. De telefoon van de vertegenwoordiger van de vliegmaatschappij in Nederland is overbelast  en daarom wordt hij maar helemaal niet meer opgenomen. Gelukkig is onze zoon niet voor een gat te vangen en belt hij zelf naar Portugal. Na een tijdlang gezellig Engels babbelen met een Portugees, krijgt hij de man zover om onze vlucht gratis over te boeken naar de twee allerlaatste beschikbare stoelen op de maandag. Vakwerk, Michiel!

De motoren blijven de hele nacht aan. Pas vanmorgen vroeg komt er een beetje wind en kunnen ze een voor een uit. De wind is gedraaid en komt nu van achter. Zachtjes schommelend worden we nu met een flinke vaart richting Horta geblazen. Deze koers bevalt de dames wel. Nu kunnen we rustig,  op een been staand, een broek aantrekken zonder dat we steeds naast de pijp stappen. We noemen het al het 'Gematigd Meiden Tempo'.

Dagafstand in 24 uur:  131,7 mijl

Positie: 37.33 N and 33.28 W

ENGLISH:

Friday, May 25, Day 17

That was a perfect day, yesterday. And so far, today is just as fine. Again, towards sunset, a short show of 2 dolphins, doing summersaults. And once again, I lost a lure. I am now down to the empty toothpaste tubes, I complete with fringe and large blue eyes. We anticipate a catch and then we'll take a photograph with the Elmex or Sensodyne bangling from his mouth with very white teeth.... send it in and get a LOT of money (to buy new lures...). Oh well, we have time on our hands for day dreaming.

During my watch I marvelled at the sky, it was clear and SO full of stars! The Milky Way was visible too, and the 2 bows of Zeevonk helped create of stream of bioluminescence. Then came sunrise around 6 a.m., the end of my watch. I feel  privileged to experience all this.

We changed our watches for the 3rd time, but forgot to tell Henk, our skipper. Anita and I had a good laugh when we dubbed the clock on the microwave our GMT... General Microwave Time, as those little ciphers light up in the dark: very important during our watches and very important during the day, as food and drinks in time are always a welcome break.

We started one engine yesterday night, and had it on plus the 2nd one, all night to assist the mainsail. Around 9 a.m. today there was enough wind and now we are doing a nice 7 knots. In the Atlantic Homerun Net we heard that Hitchhike Heidi has an engine problem and is getting low on power. So it must have been  them we passed during Ruud's watch, he noticed a green (starboard) light that was making little progress. Had we known, we could have made contact and perhaps even helped out. Now we and Luna will be standby to help them get into Horta, especially important if there is a lot of wind, which is predicted for later today already. But before the wind comes back, we enjoy sitting in the sun, especially on the trampolines, like all day yesterday.

Anita and Bob have already missed their flight from Horta via Portugal to Amsterdam, which is today! Coincidence, TAP are on strike, and changing their flight proved difficult, but their son Michiel managed, without extra costs even, to book the last 2 available seats on Monday, thanks to his experience as Help desk worker, and his call directly to TAP in Portugal!

Our position at 12 UTC: 37.33 N and 33.28 W

The distance of the last 24 hours: 131.7 nautical miles

35. Dag 16

*English below*

De schipper bedenkt hardop wat hij nou met al die reserve jerrycans met dieselolie moet doen. Tot nu toe hebben we nog bijna niets van de gewone voorraad verbruikt, laat staan dat we extra nodig hebben gehad. Er staan acht jerrycans van ruim 22 liter elk in het bakboord gangboord aan de zeereling vastgeknoopt. Het antwoord komt snel en vanzelf: de wind houdt ermee op. Van 12 tot 18 uur staat constant een van de motoren bij. Het waait net genoeg om de zeilen een beetje vol te houden, maar ook niet meer dan dat. Met wat motorische ondersteuning klimmen we iets makkelijker uit een golfdal en houden we ook nog een beetje de vaart erin.

In het stuurboord gangboord staan vijf jerrycans van 20 liter elk, gevuld met zoet water; voor het geval de watermaker ermee stopt. Gelukkig hebben we ze nog niet nodig gehad.

reserve diesel

We zien regelmatig een of enkele dolfijnen achter ons, maar helaas hebben we niet meer een vrolijk  groepje getroffen dat besluit dat wij een leuke show waard zijn. Van de belofte van de schipperse dat ze vandaag toch echt de langverwachte grote vis gaat vangen, komt helaas niets terecht. Ons zielige vliegende visje dat als aas dient, blijft de hele dag aan de haak zitten. Geen enkele vis neemt zelfs maar de moeite om er even aan te snuffelen. Bij het binnenhalen van de lijn blijkt wel dat er iets anders gevangen is. Om het lood en het nepaas zitten tentakels van een oorlogsschip gewikkeld. Heel voorzichtig worden de taaie, slijmerige draden eraf gepeld want zelfs nadat het beestje is overleden, blijven de slierten nog een tijdje gif afgeven.

Het is een prachtige dag. We genieten van een heerlijk zonnetje en een aangename temperatuur. Er wordt weer volop geluierd. Joke vindt nog een lekker recept en maakt voor ons een Caribische afscheids cocktail klaar. O zo lekker, maar o zo sterk...

We kunnen onze avondmaaltijd zelfs buiten verorberen. Omdat we naar het oosten varen, gaat de zon recht achter ons onder. Zo kunnen we in de kuip, onder het genot van een laatste bakje koffie, tot op het laatste moment van een mooie zonsondergang genieten. Vriendin Venus is weer als eerste van de partij. Sinds gisteren wordt ze vergezeld van een heel klein sikkeltje maan. Het is duidelijk merkbaar dat de duisternis niet meer zo abrupt invalt als in de tropen.

's Avonds kunnen we nog een beetje zeilen, maar gedurende de nacht moeten toch weer de motoren bij.  Vanmorgen zijn we het punt gepasseerd dat we minder dan 400 mijl hebben te gaan. Voor ons klinkt dat als een kippenendje vergeleken met wat we afgelegd hebben (ruim 1800). Toch is het nog tweemaal de oversteek Nederland-Engeland. Zo verleg je voortdurend je grenzen.

We moteren  verder onder een strakblauwe hemel, in een rustige, lange deining en met een lekkere temperatuur.  En wat doe je dan? Juist, in de zon liggen en nog even genieten. Het begint iets 'drukker' te worden om ons heen. We hebben vandaag 'al' twee schepen (op grote afstand) en een vliegtuig gezien: we komen dichterbij de bewoonde wereld. We roepen via de marifoon het zeilschip op. Het wordt bemand door een nurkse Noor. Hij heeft geen enkele behoefte aan een praatje en wenst ons een 'goede reis'.  Morgen schijnt het hard te gaan waaien. We zijn benieuwd. Hopelijk komt de wind uit de goede richting en worden we niet langs de Azoren geblazen, anders komen we op de Kaapverdische Eilanden tercht.

De klok gaat vandaag weer een uur vooruit. Dan hebben we ondertussen drie uur goedgemaakt. Het laatste uurtje passen we aan bij aankomst op Horta. Het is op de Azoren dan nog twee uur vroeger dan in Nederland.

Afgelegde dagafstand in 24 uur: 117,7 mijl

Positie na 24 uur: 36.45 N en 35.59 W

ENGLISH

Thursday, May 24, Day 16

Nico's ("NIX") prediction that the wind would be non-existent from yesterday on, unfortunately proved correct. We need one of the two outboard diesel engines to keep up a minimal speed of 4-5 knots, and it makes it easier to keep wind (our own, made by our ship's speed) in the three sails. After all, we carry an extra 8 jerrycans of 22 liters each fastened to the port sea railing, and what better use for them than to bring us closer to the Azores? We also use diesel for the generator, a few hours a day during cooking or after the radar has been on all night.

Today we will put our clocks forward again one hour, and the last correction will be on Horta to have the local time zone.

The sun is very warm, and cooling wind is absent, so no sweaters today. Henk took a shower outside, from the rainwater tank, but he won't  recommend it to the others: too cold! I concocted a last Caribbean cocktail to warm up again.

The fish are not hungry enough to bite our chicken skin on the lures (I wrote octopus yesterday but they are fake squid), although my last new purple one with feathers I bought on St Maarten disappeared, some marlin or so is now celebrating a belated Carnival... And a bluish tentacle of a Portuguese Man-O-war was wound around the line, fortunately I saw it in time not to be hurt.

A few miles ahead of us is a sailing-boat, I called him on the VHF. From his accent I gathered he was Swedish but he was Norwegian, sorry. He wished us a good voyage.

This morning we passed the 400 miles-to-go line. On the whole I think the crossing is going fine, the storm we had and the high waves, I took for granted before we set out. Last night just before sunset we spotted three dolphins, just for a short moment. It gave me inspiration to write a Haiku:

Dolphins black crescents

Playing hide-an seek in the

golden-waved evening sun

Our position at 12 UTC: 36.45 N and 35.59 W

The distance of the last 24 hours: 117.7 nautical miles

34. Dag 15

*English below*

Zeevonkenaren,

 De wind komt pas weer op 25-5 om 06:00 UTC

Windrichting WZW langzaam toenemend to 30 Kn.

Je kunt het beste richting flores motoren en gijpen zodra er wind komt.

Die tropische depressie had ik ook op de grib van vanochtend en zou 30 mei

overkomen. Op de laatste grib is hij alweer verdwenen.

Slaap zacht

 Nico

We varen halve wind en dat betekent dat de golven dwars inkomen. Dat is heel vervelend want we worden voortdurend van links naar rechts gesmeten. Het is een hels kabaal onder de boot. Tel daarbij op het kielzog van twee rompen bij meer dan 8 knopen snelheid en twee loeiende windgeneratoren op het achterdek en de herrie is compleet. Volgens mij zou een arbo-man dit nooit goedkeuren!

Ik kom onze hut binnen en bingo. De twee koffers die op het bovenste ongebruikte stapelbed lagen, zijn op de kop in het gangpad beland. Zulke schuivers maken we dus. Nou ja, het kan geen kwaad om na drie weken de inhoud van je koffer eens te reorganiseren.

De klok staat weer een uur vooruit. Leuk dat je hier zelf kan bepalen of je dat, en wanneer je dat doet. Geen mens om verder rekening mee te houden. We vormen een eigen drijvend koninkrijkje en niemand die zich ermee bemoeit.

Ruud biedt aan om vandaag voor het eten te zorgen. Hij is veel in Indonesie geweest en zal met de ingredienten die voorhanden zijn een Soto Ayam (kippenmaaltijdsoep) voor ons maken. Er komen heerlijke geuren de keuken uit drijven. Hij kookt er een kom witte rijst bij en we smullen vervolgens van een verrukkelijk maal!

onze sous-chef

Ik schrijf tegenwoordig de kladversies van de blog tijdens mijn wacht. Dat bevalt goed. De iPad is onmisbaar wat dat betreft. Je kan de helderheid van het beeld heel ver terugbrengen zodat je in het donker niet wordt verblind. Een beetje schrijven, puzzelen en E-books lezen, het kan allemaal. Ik hak de wacht tegenwoordig in stukjes. Een kwartiertje rustig zitten en dan even een rondje maken. Wat te drinken inschenken en een hapje fruitbar nemen. Buiten kijken of er geen schepen in de buurt zijn en even op de instrumenten kijken. Varen we nog de juiste koers? Gaan we niet te hard of te zacht? Als er hulp nodig is, wordt kapitein Henk uit bed getrommeld en anders ga ik weer rustig zitten.

Vannacht waait het nog hard; de boot stampt en maakt veel kabaal. De wind giert door de verstaging. De rest van de bemanning ligt lekker in zijn bedje te snurken en ik zit in mijn eentje in een donkere salon. Alleen de verlichting van de instrumenten brandt. Ik heb een dik vest aan, een reddingsvest, lange broek en zeillaarzen. Het is 16 graden en het is aardedonker buiten, er is veel bewolking; geen sterren en geen maan. Even denk ik: wat doe ik hier in vredesnaam? Thuis heb ik een lekker warm bedje in een slaapkamer die niet beweegt. Heel even denk ik dat maar, want ik vind het toch wel stoer om dit mee te maken en een avontuur om nooit te vergeten. En ach, dat lekkere bedje thuis, daar kan ik -hoop ik- nog lang genoeg van genieten.

Via de mail hoor ik dat het in Nederland eindelijk mooi weer is. Het is er zelfs nog warmer dan hier. Michiel heeft iets opgevangen over mogelijke stakingen in Portugal. Ik hoop wel dat wij nog thuis kunnen komen. Dus werkgevers: als we niet op komen dagen, dan weten jullie waar het aan ligt! En passant geef ik nog even een boodschappenlijstje door; de winkels zijn dicht als we terugkomen. Bizar dat je midden op de oceaan in gedachten bezig bent met de inhoud van je eigen ijskast.

Vanmorgen hebben we (hoe is het mogelijk na de voorafgaande dagen) wat minder wind. De motoren gaan nu en dan een uurtje aan en dat helpt de zeilen net genoeg om een mooi vaartje te maken. Er staat een hele lange, rustige deining van een metertje of drie hoog. Bovenop een golf heb je een prachtig uitzicht om je heen . We worden getrakteerd op een echte 'Nederlandse wolkenlucht' en er schijnt een heel waterig zonnetje. Het is net genoeg om nog buiten in het gangboord te kunnen zitten. Er komt een hele armada aan Portugese oorlogsschepen voorbij: ik vind het zulke leuke beestjes, ik wil er wel een voor in de badkuip! Jammer dat ze gevaarlijk zijn. We zeggen al: 'De Portugese Marine is op oefening.'

Er liggen weer twee vliegende vissen op het dek. Ditmaal gaan ze niet in de vriezer maar dienen ze als aas. Joke is vastbesloten om vandaag een dikke, vette vis te gaan vangen!

Vandaag ook verzamelen de kleine bootjes zich in IJmuiden voor de Small Ships Race naar Lowestoft, die morgen van start gaat. Bemanning van de 'Parel' en de 'Noest' en alle andere bekenden: zet hem op!

Dagafstand na 24 uur: 148,9 mijl

Positie: 36.16.8 Noord en 38.16.7 West

ENGLISH:

Wednesday, May 23, Day 15

What is better when sailing across the Atlantic: a lot of wind with steep high waves or long waves from the side and very little wind? In the first scenario (yesterday) we make good speed but it is hard to relax, the body tenses continuously, even when in bed you feel the waves crash under the boat so that you fly into the air! Balance is precarious, making life difficult, like pouring a glass of water or laying the table for meals or simply going to the bathroom or putting on trousers. In the second case (today) we lie in the sun and read but every now and then we have to run an engine to maintain sufficient speed and keep on course.

Well, we had strong winds yesterday (up to 40 knots) plus the steep waves (3 meter). But not a distance-record as the waves from the side slowed us down. This morning the wind dropped to about 10 knots and we have motored a few hours. Nico, our router for the weather, wrote yesterday that today would be the last day with wind... picking up again not until the 25th. Let's hope he is not always right with his predictions (that is, little wind)!

Last night for dinner sous chef Ruud prepared a delicious chicken soup (Soto Ayam) plus rice, eaten like traditionally in Indonesia from 2 bowls, you simply dip the rice in the soup.

This morning's 4th little flying fish on deck looked overdue for eating, so I attached it to one of the lures to lure a nice big dolphin fish... already twice my pink or purple plastic octopus  simply disappeared, broken off or bitten off by the prospective catch of the day.

So, all is well on board Zeevonk, not much news today.

Position at 12 UTC: 36.16.8 North and 38.16.7 West

Distance of the last 24 hours: 148.9 NM, another 490 to go.

33. Dag 14

*English below*

Jullie moeten voorlopig koers Flores aanhouden.

Nog 1 dag wind en dan wordt je opgeslokt door een grote windstilte.

Op 25 mei begint het weer te waaien uit het westen.

Je zat in een uitloper van een front van een lage druk gebied dat

noordelijk passeerde. De wind blijft de komende 4 dagen NNW van 20 Kn

afnemend naar 10 daarna draaiend naar W.  Nog 5 dgn. to go.

De storm houdt de hele dag aan. Er komen bergen water op ons af die hoog boven de boot uittronen. De genua en de fok zijn ingerold en het grootzeil is al gereefd, maar toch staat er nog teveel zeil. De barometer keldert naar beneden en dat belooft ook niet veel goeds. Bovendien wordt de situatie met de zeillat er ook niet beter op. We besluiten daarom het grootzeil te laten zakken. Voorwaar geen makkelijke opgave in deze omstandigheden. Bob en ik doen de zeilpakken en de zeillaarzen aan (hebben we ze gelukkig toch niet voor niets meegenomen) en reddingsvest met lifelines om. Zo kruipen we naar het voordek en trekken ons via de mast op het dak. Het is een mooi schouwspel vanaf deze hoogte. Zulke enorme zeeen heb ik van mijn leven nog nooit gezien. De boot suist in een golfdal naar beneden en wordt daarna door de volgende berg weer hoog opgetild. Het is je reinste kermisattractie. Het is goed opletten geblazen waar je je voeten neerzet, want de boot is nat (en glad) en het dek is nooit waar je het verwacht. Henk zet de motoren aan en draait de kop zoveel mogelijk in de wind. Ruud en Joke zorgen samen voor de wirwar aan lijnen in de kuip en wij trekken als bezetenen, ons ondertussen klem zettend en schrap houdend, het zeil naar beneden. We zetten het zeil met zeilbanden vast en kruipen weer terug naar de veilige beschutting van de kuip. Missie volbracht.

De volgende uren laten we ons alleen op de fok voor de wind weglopen. Dat wordt vandaag geen dagrecord want het gaat niet hard en al zeker niet in de goede richting. Daarentegen hebben we er niets aan als het materiaal stuk waait en wij allemaal zeeziek op apegapen liggen. Een zeezieke hebben we trouwens al. De kapitein nam een glaasje appelsap en dat viel (heel erg) verkeerd op zijn toch al niet zo jofele maag. One down, four to go...

Tegen het einde van de dag lijken de golven iets minder hoog. Omdat we toch wel richting de Azoren willen en er op deze manier niet komen, trekt Bob nog maar weer een keer zijn hele uitrusting aan. Gewapend met zeilnaald en -draad klimt hij op het dak om te proberen het probleem van de ontsnappende zeillat te tackelen. Bob blijkt geen natuurtalent wat betreft 'nuttige handwerken' (echt, dat was vroeger een officieel vak op de pabo) , maar hij krijgt het uiteindelijk, puur op wilskracht, toch voor elkaar. De zon is al onder en net voordat het helemaal donker is, kunnen we het zeil weer hijsen. We gaan de nacht in met een rif en de fok. We stuiteren nog wel alle kanten op maar we zeilen nu in elk geval weer met enige snelheid in de richting die we willen.

donker buiten 's nachts? welnee!

Al  met al een hele vervelende en vermoeiende zeildag. Niet in de laatste plaats omdat het nu en dan regent en we met de deur dicht verveeld binnen zitten/hangen/liggen, de storm uitzitten en  wachten op betere tijden. Een dag om gauw te vergeten maar ook een dag waar we het later (als we weer veilig met beide benen op de grond staan)nog vaak aan terug zullen denken.

Voor al die mensen die nu nog richting de Carieb willen vertrekken: de heenreis is een makkie ('Dat kan ook in een badkuip', volgens Henk). De terugreis is andere koek: veel wind, hoge golven, aan de wind zeilen, slecht weer en dus zeer vermoeiend. Als hij dat nou even van tevoren had gezegd...

Vanmorgen schijnt in elk geval het zonnetje. Dat maakt al een heleboel goed. We kunnen weer even buiten zitten. De golven zijn nog onveranderd hoog en komen uit een ongemakkelijke richting, maar de ergste wind hebben we nu wel gehad. We zetten vandaag de klok weer een uur vooruit!

Gevaren dagafstand: 127.1 mijl

Positie: 35.55 N en 41.12 W

ENGLISH:

Tuesday, May 22, Day 14

The 13th yesterday...  not a nice day as far as the sailing is concerned, but certainly a day to tell tales about, once we are back on land.

Wind? No, storm. Up to 40 knots, Beaufort 8. According to our weather router Nico, we were in the tail of a depression just North of us. We have a reef in the mainsail and took away the genoa and the jib. We still make too much speed to feel comfortable in the enormous waves coming from behind. We guess about 3.5 meter.

Bob and Anita are brave enough to don boots and foulweather gear, safety vests and lifelines, to climb onto the roof and pull the mainsail down. I start the engines, Henk steers Zeevonk into the wind, and Ruud and I keep the lines clear. Poor Henk, the crew wanted all hands on deck, and he feels miserable, the apple juice did not become him. Then it is important now that the sail is down, to repair the fastening of the batten that has come loose again. I give Bob instructions about the hand sewing gear but he seems confused... it takes a long time but he manages. Then we can have dinner, a simple affair today because of the very rough conditions: sauerkraut (the French type, in Riesling and with sausages) and mashed potato and apple sauce. Fresh fruit cocktail for dessert. Plus a gorgeous sunset.

Today the waves are much lower, 2.5 meter. We have picked up the direct course to the Azores again, the sun is shining and we all feel much better. Today we put the clock forward again one hour. Perhaps it's not good to think ahead too far, but we estimate to make (is)landfall on Saturday.

Our position at 12 UTC: 35.55 N and 41.12 W

The distance the last 24 hours: 127.1 NM

32. Dag 13

*English below*

Nou, dat tandje minder van gister komt er niet van. Het blijft waaien en het gaat zelfs nog harder waaien.  Maar daarover straks meer.

's Middags krijgt Bob een wel heel bijzonder verjaardagscadeau. Hij is zelf de eerste die een groepje dolfijnen naast de boot ontdekt. Het zijn er een stuk of tien en ze zijn niet zo heel erg groot. Ze racen om het hardst met ons mee en schieten op het laatste moment vlak voor de boeg langs en maken sprongen uit het water. Soms met z'n drieen tegelijk. Het lijkt wel of ze een opleiding in het Dolfinarium hebben genoten. Het is een schitterend gezicht.

Het feest wordt nog leuker als Joke haar trekzak erbij pakt en er wat gezellige deuntjes uit tevoorschijn tovert. Ruud heeft ooit saxofoon gespeeld en kan met de door Joke opgeduikelde blokfluit ook heel best uit de voeten. Zo krijgen we een gratis concert met zeemansliedjes en smartlappen voorgeschoteld. We vermaken ons prima.

Via een mail van Michiel horen we wat reacties op de blog. Daarbij natuurlijk vooral felicitaties voor de jarige Job. Bedankt familie voor de gelukwensen en wat leuk dat jullie zo trouw de blog volgen! Fijn ook dat Femke zich op het DO zo goed heeft vermaakt...Grappig om te lezen dat Michiel bij ons thuis het gras heeft gemaaid. Die wereld lijkt hiervandaan heel erg ver weg.

Henk staat langdurig naar boven te turen en ontdekt dat een van de bovenste zeillatjes uit zijn behuizing is geraakt. Als we daar niets aan doen, gaan we hem vroeg of laat verliezen. Tijdens het happy hour wordt er onder het genot van een wijntje, diepzinnig nagedacht over de manier waarop we dit gaan oplossen. Met deze zeegang het zeil laten zakken en op het dak met naald en draad, of nog erger, met de naaimachine aan de gang gaan, lijkt ons geen optie. In een zak met reserve-onderdelen vinden we nog wat zelfklevend klittenband en -zeildoek. We gaan het er maar op wagen.  Het zeil gaat naar beneden, Henk en Bob klimmen op de bimini en leggen een professorisch noodverband aan. Het ziet er keurig uit en de patient lijkt ermee te zijn geholpen. We zijn erg tevreden over onszelf en besluiten dat het succes gevierd moet worden. Ook vanwege de verjaardag van Bob wijken we vandaag, bij hoge uitzondering, af van ons een-glaasje-per-dag beleid. We verwennen onszelf met een tweede glaasje wijn, een stukje worst en wat Franse kaas. Daarna wordt ons een heerlijk diner voorgeschoteld. De zon schijnt in de kuip; de dag kan niet meer stuk.

prutsen aan de zeillat

Het is alweer een hele ruwe nacht. Onze snelheid loopt op tot meer dan 9 knopen. De golven zijn 3,5 tot 4 meter hoog. In Nederland wordt het 's nachts op het water vaak wat rustiger. Dat gaat hier niet op. In tegendeel zou ik zeggen. Ik word in mijn bed van links naar rechts gegooid en vlieg nu en dan van het matras. Ik heb ontdekt wat de beste manier is om in bed te liggen: op mijn rug, met mijn armen en benen wijd zodat ik zoveel mogelijk contact met het matras houd. Zou ik straks thuis ook automatisch zo gaan liggen?

Bij daglicht blijkt het noodverband voor de zeillat het toch niet gehouden te hebben. Het is nu te ruw om er wat aan te doen, dus maar hopen dat het wat rustiger weer wordt. De koffiekopjes en de ontbijtkommen vliegen door de keuken en over de tafel. Niet echt comfortabel zeilen is dit. De wind loopt op tot windkracht 7 a 8. De golven zijn huizenhoog. Bijna om bang van te worden.

Het enige pluspuntje is dat we een absoluut record dagafstand varen. De grootste afstand die de Zeevonk ooit in 24-uur heeft afgelegd!

Gevaren dagafstand om 13.00 uur: 170.8 nm

Positie om 13.00 uur: 35.37.6 N en 43.29.7 W

ENGLISH:

Monday, May 21, Day 13

Yesterday Bob discovered his birthday present from Neptunus: a group of about 10 rather smallish dolphins came darting around our bows. Of course I had pre-arranged this meeting, but it is still nice of them to come on the right day.

To add to our festive mood we played some shanties, Ruud on the treble and I on my squeezebox. We also celebrated with a second glass of wine with dinner, rules are there to be broken sometimes.

Henk saw that one of the top battens was peeping out of its cover, sooner or later this could lead to losing it. So, Henk and Bob climbed on top of the hard bimini and did an emergency repair with strong tape.

We had a rough night, winds up to 25 knots and high and steep waves, up to 3.5 meter we guess. Hitchhike Heidi is in the same area but ahead of us, and reported strong winds and waves up to 2.5 meter. The waves are now at least 4 meter, we reach 11 knots.Around noon today we decided to take away the mainsail and to run the jib only. To do this Henk started the engines (we have 2 diesel outboards of 27 HP each)to make a turn into the wind so that Bob and Anita could get the sail down, standing (secured of course) on the roof top. Then I unfurled the jib and life is now less hectic, though still spectacular.

All this resulted in a true 24 hour record: 170.8 NM (so far 165 was the longest distance)

Our position at 12 UTC is 35.37.6 N and 43.29.7 W