30. Dag 11

*English below*

It's a beautiful day! Dat gevoel hadden we gisteren allemaal. Niet alleen omdat er een lekker zonnetje schijnt en er een mooi windje waait. Nee, het voelt als een bijzondere dag; als een omslagpunt. De eerste helft van de reis zit erop en nu gaan we langzamerhand naar het eindpunt toewerken. 

Eindelijk hebben we de goede wind en de goede stroom te pakken die ons direct naar de Azoren zouden moeten voeren. De wind is zuidoostelijk tot zuid. Dat betekent dat we wat ruimer kunnen gaan varen en we de golven onder een gunstiger hoek aansnijden. Dat verbetert het comfort aan boord en onze snelheid aanzienlijk. Met meer dan 8 knots (of 'neuts' zoals een Fransman vandaag met een inspecteur Clouseau-achtig accent over de marifoon zei) spuiten we er vandoor. Voor het eerst zie ik deze reis drie Portugese oorlogsschepen passeren. Nee, niet die van de Marine, maar de zogenoemde kwallen met opgeblazen zeil (zie een eerdere blog). Toeval: Portugese oorlogsschepen -> op weg naar de Azoren (hoort bij Portugal)? 

Portugees oorlogsschip

Henk ziet trouwens geen oorlogsschepen passeren maar ziet de derde losgeslagen boei van deze reis langskomen. Drie boeien op een zo onmetelijk grote oceaan, en ze dan alle drie van dichtbij voorbij zien drijven. Toeval? Tot slot werkt ook de Sailmail aan ons over-de-helft gevoel mee. Niet langer is Rock Hill in South Carolina het dichtstbijzijnde grondstation, maar Lunenberg in Nova Scotia. Dat klinkt een stuk verder weg. Om de feestvreugde te benadrukken verwent Joke ons voor de lunch met heerlijke (spek-) pannekoeken met stroop...

Een prettige bijkomstigheid van de klok een uur vooruit zetten, is dat we nu voor het eerst bij daglicht dineren. Dat voelt gelijk een stuk Europeser aan, dan de warme maaltijd nuttigen in het pikkedonker (zoals in de tropen gebruikelijk).

Na het eten komt mijn grote vriendin Venus weer tevoorschijn. Tot voor kort had ik nog nooit met haar kennisgemaakt, maar sinds deze tocht is zij een hele vertrouwde medereizigster voor mij geworden. Ik heb totaal geen verstand van sterren en planeten, maar 'mijn' Venus kan ik nu (met dank aan de kennis van de mannen) feilloos aanwijzen tussen de andere honderden lichtpuntjes aan het firmament. Dat is makkelijker dan het lijkt want zij is de dichtbijzijnde planeet.  Zij geeft een heel helder, schitterend en zeer opvallend licht. Venus en ik lopen zo'n beetje hetzelfde schema; ze begint haar nachtwacht iets eerder dan ik, schijnt mij bij en na verloop van tijd verdwijnt ze weer. Dat heeft in het begin nog wel eens voor wat  verwarring gezorgd, want als Venus langzaam onder de horizon zakt, lijkt zij even op het toplicht van een boot. Maar, lieve vriendin, leuk geprobeerd maar daar trap ik nu niet meer in!

MaxSea Virtual Passage Planner

We zijn vannacht de 1086 mijl grens gepasseerd. 1086 x 1853 m gevaren en nog evenzoveel te gaan. Ruud heeft vannacht (om half 1) een foto van deze stand op het log gemaakt. De MaxSea virtual passage planner (zeg maar onze TomTom) geeft nog steeds aan dat onze aankomst zal plaatsvinden op 25 mei. Net te laat voor de geboekte vlucht weliswaar, maar we hebben nog een aantal dagen speling voordat we weer aan het werk moeten. Dat wordt waarschijnlijk de vlucht omboeken dus.

Tenzij... we harder gaan dan gedacht. Voor zondag en maandag wordt er flink veel wind verwacht. We moeten volgens weergoeroe 'Herb' even een wat zuidelijker koers varen om daar optimaal gebruik van te kunnen maken. Dat doen we dan ook braaf. Evenals Hitchhike Heidi die, buiten ons gezichtsveld om, nog steeds schuin voor ons vaart.

Om 12 uur klinkt er opeens een kreet van Henk: 'Walvis op 10 uur!' We grabbelen onze camera's bij elkaar en snellen allemaal naar buiten. Jammergenoeg is hij niet dichtbij genoeg om mooie opnamen te kunnen maken, maar we zien hem wel driemaal spuiten.

Alvast mijn hartelijke gelukwensen aan mijn zeer gewaardeerde collega Ria, die maandag 50 jaar wordt (oeps, had ik dat niet hardop mogen zeggen, Ria...?). Maak er een hele fijne (vergader-)dag van!

Afgelegde 24-uurs afstand om 13.00 uur plaatselijke (Zeevonk) tijd: 139,5 mijl

Positie: 36.06 N en 49.43 W

ENGLISH:

Saturday, May 19, day 11

Yes, that was sailing as sailing should be... we had a perfect day yesterday. Only the cold, 20 Celsius in the morning... so we used the duvets again for the first time in 8 years, and I no longer walk around barefoot! Until then just a sheet or nothing at all was fine or even too warm, sometimes the blower was necessary all night.

During the night we passed our imaginary point of no return: we are midway the Atlantic, at least we halved the distance from St Maarten to the Azores, which is 1086 nautical miles (x 1852 meter). Ruud took a picture during his watch, at 0.30 a.m.

Anita saw 3 Portuguese man-o-war, the purple ones, not the grey ones, although of course we are slowly creeping towards the Azores which are Portuguese! They are jellyfish that "float on the surface of the ocean, with the wind blowing in their "sail", a gas-filled translucent float with numerous thin, retractable tentacles. They float on the surface, propelled by wind. Highly toxic; contact with tentacles will produce intense sting causing redness, welting and blistering.  Numerous stings may require medical attention. Beware, tentacles often extend behind or below float." I quote Paul Humann and Ned Delough, we have their series Reef Creatures, Reef Fish Identification and Reef Fish Behaviour. If you should plan to the Atlantic Circuit or sail in the Caribbean, the Identification Book is a must. I was stung when on our first crossing when I had the brilliant idea to go swimming midway the ocean, when I got out again I had 2 small bluish stripes on my arm, and oh boy did that hurt for many days!

One advantage of putting the clock forward is that we now dine in daylight.

Around noon today Henk shouted: whale at 10 o'clock. We all saw the fine mist of "the spout, the expulsion of air at the surface through the blowhole(s) or nostril(s), during exhalation". This again is a quote, from The Audoban Society Pocket Guides on marine mammals. This fine booklet was left behind by Michiel and Anouk after their trip with us to Tobago and Trinidad. Thanks again!

Distance in the last 24 hours: 139.5 nautical mile (a record for this crossing, so far; the record on our first crossing was 165)

Position at 1 p.m.: 36.06 N and 49.43 W