16. Vertrek

*English below*

Attentie: in tegenstelling tot eerdere berichten kan men de satelliettelefoon niet gebruiken. Niet schrikken dus, als u geen verbinding krijgt!

Na een onrustige nacht met kabbelende golfjes tegen de romp en tikkende vallen langs de mast, worden we wakker met de boot achterstevoren aan haar anker. Het is warm en zonnig. Niets wijst meer op de stort- en onweersbuien van gisteren.

De conversatie op het netje is nu beter hoorbaar. Dat geeft hoop voor de toekomst. De andere Henk is beheerder van het netje. Hij is de Henk met wie Laura Dekker ook een tijdje heeft opgevaren. Een solozeiler in een Midget 26 die op wereldreis is (je hoeft dus geen geen grote boot te hebben, Kris!).

Joke en ik gaan al vroeg naar de douane om uit te klaren. Ook nog even bij Nico van de ‘Nix’ langs; een verwoed weeramateur. Hij belooft ons dagelijks op de hoogte te houden van de weersverwachtingen. Dat samen met de weerberichten die wij zelf via de kortegolfradio binnenhalen en de informatie die wij van de zeilers van het netje krijgen, moet ervoor zorgen dat we op en top geïnformeerd zijn.

uitklaren

Er worden nog wat (aller-)laatste klusjes gedaan: het schoonkrabben van de waterlijn en een stukje onderwaterschip, het rechtstellen van de roeren, het afplakken van het raam dat gisteren gelekt heeft en het smeren van de kabels van de buitenboordmotoren. Daarbij komt aan het licht dat een van de morsekabels bijna doorgeroest is. Er wordt nog gauw een nieuwe reservekabel gehaald.

Met zijn vijven de oceaan over

Plotten van andere overstekers

Om 13.40 uur halen we het anker op en laat de Zeevonk Simpson Bay (voorgoed?) achter zich. Het eerste stuk, tot de White Cliff, varen we op de motor. De wind is pal tegen. Er staat trouwens niet  veel wind: rond de 8 knopen. Dat verandert al snel. In plaats dat de wind afneemt, neemt hij toe. Het is raar weer met donkere luchten en vervelende vlagen. Op een gegeven moment blaast het continue met meer dan 20 knopen. We draaien de genua een stuk in en heroverwegen onze plannen. In de straat van Anguilla besluiten we nu niet door te varen. Het is te winderig, te vlagerig en te heftig voor de bemanning die nog niet voldoende ingeslingerd en ingewerkt is om zo gelijk de eerste nacht(wacht) – zo dicht bij land - in te gaan. Net voor donker pakken we een mooring achter het onbewoonde eiland Tintamarre. We genieten van een lekkere maaltijd en wat glaasjes wijn en zijn blij dat we deze beslissing genomen hebben.

Terug naar Tintamarre

Ik word wakker van wat kabaal naast de boot. Het blijkt de kustwacht te zijn. Zij vragen of wij iets hebben gezien. In de doorgang tussen Tintamarre en Orient Bay, vlak voor ons neus,  blijkt vanmorgen vroeg een vliegtuigje te zijn neergestort. We hebben niets gehoord of gezien. Een helicopter maakt zoekslagen en later komt daar nog een vliegtuig van de kustwacht bij. Er zijn diverse reddingsboten op het water maar blijkbaar kan men niets vinden. De zoektocht naar een eventueel wrak in het water duurt al uren. Dat verbaast ons want het water is glashelder en vlak.

Via het netje horen we dat de andere Henk zo'n 200 mijl ten noordwesten van St. Maarten zit. Hij waarschuwt dat hij in zeer onstabiel weer verkeert en adviseert vooral naar het noorden te varen tot een graad of 25 noorderbreedte om daar de goede wind op te pakken.

FOR THOSE TO WHOM DUTCH IS DOUBLE DUTCH:

From now on, Joke will more-or-less translate Anita’s blog into English. Not that Anita wouldn’t be able to do that herself perfectly well, but as crew we have to divide the tasks...

First, let me recapitulate what went on before.

End of February Henk and I heard from our youngest daughter Rinske that she and Tibor would after all not come and sail with us this summer. Too bad... but for a good reason: they are expecting their first baby early September. WOW, we’re going to be grandparents! Then within a day we had decided to sail back to the Netherlands. When is the best time, well, that is May, starting from St Maarten. We already had a Dutch couple booked for a 2 weeks’ charter in May, but Mallika and Deep on “Zeebeest” could have them instead, everybody happy.

Our last charter was end of March, so from April 8 on we were free to get ready. Ourselves, and Zeevonk that is. We are sorry, in a way, to leave the Caribbean, after 8 happy years here. But we have a lot to look forward to.

Our crew Anita and Bob arrived the 29th, a day later Ruud came after a few days on Curacao. A lot to do, we had already had Ton from “True Blue” have a look (literally, he detected the problem in a minute) at the generator, Rusty from FKG overhauled the hydraulic pump for the steering, the diesel outboards were serviced by Simpson bay Diesel Service. The sails were checked and repaired where necessary, a great job by the Dutch lady at North Sails above Lagoonies. Joke shopped till she nearly dropped.... 3 weeks at sea for 5, plus extra. How do you calculate how much flour for bread you need (and don’t forget the yeast), how milk powdermilk for the yogurt etc etc.?

We had our dinners in various nice restaurants, had many visits from friends to keep us from working... in short we had a great time. At Lagoonies Flea market we got rid of our now superfluous snorkelsets, dive bottles, charts, island information, pot-a-potti, backpacks and such like.

Henk from “Sogno d’Oro” announced his Atlantic Homerun Net, during a meeting organized by Mike from “Quinn”, who has been across 11 times now. When to leave, where to make a turn towards the Azores etc. We had a few days to practice picking up the frequency (8107 at 12 UTC) and hear the whereabouts of everyone of the Net.

Bob and Joke put tape on the large saloon window that still leaked. The really last chore was buying a new Morse cable for the hydraulic steering, it was completely rusted! Then Paul and Monique from “Full Circle” came to take pictures for the Harlinger Courant back home. Then goodbye St Maarten, goodbye good friends, see you again somewhere, the earth is round!

We finally left on Friday the ...no, not 13, but the 4^th of May. Sailors’ superstition has it that leaving on a Friday is not a good idea but we left anyway, at 1.30 p.m. Nice wind, nice sailing, nice boat, nice crew! But, it being Friday, the winds got stronger, the steering didn’t seem correct, we all were tired from those many last minute chores. By 5 p.m. we decided to turn back and pick up a mooring at Tintamarre. At least we are now in a different country, France! We had a good night’s rest, swimming is great, we feel good about our decision.