31. Dag 12

*English below*

We hebben een zeer rustige middag. Bob en ik voelen ons een beetje (s)loom en doen eigenlijk niets. Behalve nu en dan een beetje dutten: in de zon, uit de zon, in de wind, uit de wind. De opwinding over het bereiken van het halfway point is gezakt en we zijn weer terug in de realiteit.

Langzamerhand verhuist het leven aan boord zich van buiten naar binnen. Voor het eerst dekken we voor het avondeten de tafel  in de salon want het is kil en winderig in de kuip. Henk denkt er al voorzichtig over om de zonbescherming van de zijramen af te halen. Alle ramen van de salon zijn nu nog bedekt met een 'sunscreen' om de zon en de warmte buiten te houden. Dat vaart vooral 's nachts vreemd want het is alsof je in een geblindeerde auto over een landweg probeert te rijden;  je houdt de instrumenten in de gaten, maar je ziet niets om je heen. Daarvoor moet je naar buiten lopen en in het gangboord klimmen. Eigenlijk is die bescherming nu niet meer nodig. De tropische hitte ligt ver achter ons en straks is elk zonnestraaltje welkom om ons te verwarmen. En, nu we meer binnen zitten, is een beetje uitzicht trouwens ook niet verkeerd. Joke denkt nog verder vooruit. Zij is al bezig met het komende najaar in Holland. Een buffer tussen binnen en buiten in de vorm van een wintertent zou dan ook niet gek zijn. Zo fantaseren we wat af.

Vanaf een uur of 12 's nachts gaat het harder waaien. Er staat een vervelende, ruwe zee en we maken flinke schuivers. De genua wordt ingerold en later komt er ook een rif in het grootzeil. We hebben een onrustige nacht en slapen daarom lang uit. Bob is jarig! Er hangen slingers en ballonnen in de salon en hij krijgt van Henk en Joke een nieuw Zeevonk t-shirt cadeau. Zelf gaan we het op een later moment thuis vieren, in combinatie met nog twee feestjes en samen met de kinderen. De eerste felicitatie via de Sailmail (van Myrte) is al binnen.

Via het netje horen we dat gisteren een Deens schip, genaamd de 'Petra', in de problemen is gekomen. Wat er gebeurd is weet men niet, maar de bemanning heeft het schip moeten verlaten en is opgepikt door een ander schip. De 'Petra' drijft nu stuurloos rond en dat is waar de andere schepen zich zorgen over maken. Wij niet zo zeer, want het is een eindje bij ons vandaan. Joke meldt dat we vandaag een jarige aan boord hebben en namens alle deelnemende schepen wordt Bob van harte gefeliciteerd.

de jarige Job

Bij de koffie worden we verwend met een mincemeatpie met mango en slagroom en er wordt voor Bob gezongen. Om het feestje compleet te maken staat er nu nog 899 mijl op de teller te gaan. Dat klinkt een stuk minder dan 900!

De stuurautomaat heeft het moeilijk in deze warrige zee. Hij piept bij het leven en kan het blijkbaar niet allemaal meer bijbenen. Besloten wordt om zijn olie bij te vullen in de hoop dat dat zijn moreel weer een beetje opkrikt. We kunnen niet zonder hem! De afgelopen 12 dagen heeft hij aan een stuk door zijn best gedaan, we zullen hem nooit meer D(oe)H(et)L(ekker)Z(elf) noemen! Onze oprechte excuses daarvoor. We gaan iets zuidelijker varen om een gebied met heel veel wind te ontlopen. Het kan wat ons betreft wel even een tandje minder.

Gevaren dagafstand om 13.00 uur: 144 mijl, een record deze reis!

Positie om 13.00 uur: 36.18.69 N en 46.51.28 W

ENGLISH:

Sunday, May 20, Day 12

And, today is Bob's birthday! We thankfully embrace each and every reason to celebrate something, like only 1000 miles to go, only 900 to go etc. etc.! During my watch I hung up some decorations and balloons, one of which flew off and has by now perhaps been spotted by an alert sailor behind us? Something else the boats behind us have to watch out for, is a deserted sailboat, "Petra". A Dutch yacht, we think, the name is familiar but we never met. Yesterday they sent out a Mayday, the crew was picked up by another boat but they had to desert the boat, which is now perhaps a danger to others.

At coffee time we had small mincemeat pies with fresh mango and whipped cream. Not bad, in the middle of nowhere! The German boat "Iemanja " also has a birthday party today, but it's too far away for us. Yesterday Ruud and I played the recorder together, it turned out we both used to play the German flute as well. Then he switched to a saxophone (but he didn't bring it) and I took up the squeezebox. A little more practice and we can give a concert for the seagulls. Or for the fish that we don't catch. Again one lure disappeared, the catch was too strong/heavy.

Early morning we took 1 reef in the mainsail and we took the genoa, the sea was quite rough. Hitchhike Heidi is now too far away (ahead of us, how come??) to have VHF contact. This morning he had a problem on his VHF and could not send out a signal. But it is probably owing to the distance between us.  We'll check again later today. His radar signal is very weak, something to be aware of.

The lower temperature made us decide to have dinner in the saloon, I can't remember eating inside in the last 7 years. Even when it's raining we can stay outside. In the sun it feels fine outside though. One (of the many) advantage(s) of a multihull is that there is no difference in level inside or out.  Inside it's light and roomy. Henk is thinking ahead, and perhaps we will take away the sunscreens of the large windows, so we can see what is happening around us. The screens block 90% of the sun and in the Caribbean this was vital to our wellbeing. But a better view once we have to zigzag between whole fleets, is also vital.

The automatic steering has difficulty keeping course, the waves are not high (1,5 meter) but choppy.  Henk changes some data and Zeevonk runs as if on a railroad track, at 9 knots! We need to go a bit more South to keep out of an area with a lot of wind.

Our position at 1 p.m. today is: 36.18.69 N and 46.51.28 W

The distance of the last 24 hours: 144 nautical miles, a record this trip!